Met veel plezier stel ik aan je voor: Debby Klijs. Zij is voor mij een van de vrouwen die heel mooi bewijst dat een carrière om te zoenen (waarin je helemaal aan het doen bent waar je blij van wordt) niet alleen is voorbehouden aan zelfstandig ondernemers. Debby werkt bij mijn laatste werkgever en is via een collega bij mij in beeld gekomen. Kijk en geniet mee met de mooie wandeling die Debby op haar huidige plek heeft gebracht.

zij: Debby Klijs, adviseur Management, Talent en HR Development bij Achmea Centraal Beheer / FBTO

zegt: “If you don’t like something, change it. If you can’t change it, change your attitude.” Maya Angelou

heeft: humor  ✿  zuiverheid  ✿  vrijheid

Debby, hoe ziet jouw carrière om te zoenen er uit?

Binnen twee van de merken van Achmea houd ik me bezig met ontwikkeling: van individuen (management en potentials in hun loopbaan), teams (samenwerking, teambuilding) en organisatie (cultuur en leiderschappprogramma’s). Ik heb een hele vrije baan en dat vind ik heerlijk. In mijn werk heb ik voortdurend contact met verschillende mensen op alle lagen van de organisatie. Dat past bij me, ik ben best wars van hiërarchie. Voor mij gaat het altijd om mensen en mens-zijn. Ieder met zijn eigen uitdagingen en vragen.

Wat maakt jouw carrière ‘om te zoenen’?

Dat ik me bezig houd met datgene waar ik het meest in geloof: verbindingen tot stand brengen, zowel in de persoon zelf als tussen mensen. Als er bij iemand die ik begeleid een stukje op zijn plaats valt of als er in samenwerking synergie tot stand komt, ben ik happy. Dat is in grote lijnen ook wat ik in eerdere banen het leukst vond en ik denk ook dat ik dit altijd zal blijven opzoeken.

Wat deed je hiervoor?

Ik heb veel verschillende dingen gedaan. Ben best lang zoekende geweest. Als kind wilde ik heel graag Verloskunde gaan studeren en dan in ontwikkelingslanden aan de slag. Mijn VWO vakkenpakket was daarop afgestemd. Maar de pubertijd schopte alles in de war. Rond mijn 16e ging ik twijfelen en om een lang verhaal kort te maken ging ik een HBO opleiding doen aan de HES in Amsterdam, want ‘daar zou ik alle kanten mee op kunnen’.
Wat ik tot nu toe gedaan heb is: 2 jaar in marktonderzoek, 3 jaar in consultancy (soort ‘Lean’ advies), 6 jaar in programmamanagement & P&O advies, 3 jaar coaching en training en ik werk nu 6 jaar bij Achmea. Altijd wel in advies rollen.

Wat was je aanleiding om het roer om te gooien?

Dat was eigenlijk een persoonlijke crisis. In 2004 werkte ik bij Oracle als senior P&O adviseur. Mijn werk was op dat moment behoorlijk negatief: ontslagzaken, re-integraties, complexe reorganisaties. Mijn oudste zoon was net 4 geworden en had het moeilijk in groep 1. Hele dagen school redde hij niet, viel eind van de ochtend onder het bureau van de juf in slaap. Mijn jongste zoon was 2,5. Zelf voelde ik dat ik op het randje van een burn-out zat, communiceerde dat alleen naar niemand en hield alles bij me. Van het ene op het andere moment besloot ik ‘ik neem 6 weken onbetaald verlof’. Dat voelde beter, ‘vrijer’, dan me ziek melden. Het was eind november. Mijn omgeving was erg verrast.

6 weken lang kon ik mijn zoontje om 12 uur ophalen en de middag thuis houden. Dat gaf veel rust in het gezin. Op 2 januari kwam ik terug op kantoor voor een gesprek met de HR directeur. Die zag aan me dat het klaar was bij Oracle en hij bood me 2 alternatieven: terug in mijn baan of op de boventalligenlijst waarbij ik gebruik mocht maken van het Sociaal Plan, inclusief een opleiding en een coachingstraject. Mijn man vond het spannend, maar ik wist dat ik dit moest doen. Het klopte gewoon! Ik ben de coachopleiding bij de School voor Coaching gaan doen en volgde een individueel coachingstraject. In mijn laatste gesprek bood mijn coach me een baan aan binnen haar bedrijf. Dat was het begin van mijn ontwikkeling als coach en trainer.

Hoe ben je tot deze keus, je huidige carrière invulling, gekomen?

Al in mijn baan als consultant en P&O adviseur merkte ik dat ik plezier had in het ontwikkelen en begeleiden van mensen. Ik had er alleen geen achtergrond in. Psychologie bleek me te theoretisch te zijn, dus koos ik voor allerlei kortdurende leergangen op het gebied van leerinterventies, train de trainer en de opleiding bij School voor Coaching. Die hebben me de juiste basis gegeven. Naast natuurlijk het vertrouwen van mijn coach dat ik voldoende al in huis had om als coach en trainer bij haar aan de slag te gaan.

Na een tijd als (zelfstandig) coach te hebben gewerkt, kreeg ik weer zin om me in te laten huren voor een klus bij een organisatie die in beweging was. Zo ben ik in 2010 bij Achmea terecht gekomen en daar komt op dit moment alles in samen wat ik graag doe: niet alleen individuen, maar ook teams en de organisatie helpen in hun groei & ontwikkelingen. Ik ben dan ook de HR directeur van Oracle dankbaar dat hij me de kans heeft gegeven om het roer om te gooien en mijn coach die me het vertrouwen gaf dat ik goed genoeg was voor de job. Uiteindelijk heb je mensen nodig die in je geloven!

Kom je nog aan een privéleven toe met die leuke carrière van je?

Zeker. Ik heb naast mijn gezin een rijk sociaal leven. Met 2 zoons en een man heb ik een echt ‘mannenhuis’. Dan heb ik de vrouwen-energie van mijn vriendinnen regelmatig nodig. Daarnaast heb ik sinds een aantal maanden tekenles en dat geeft me ongelofelijk veel energie. Dan sta ik echt 2,5 uur uit met een blanco geest. Zwemmen doe ik 2 keer per week, omdat het goed voor me is, maar sportief zal ik nooit worden helaas.

Welke puzzel heb je nog af en toe?

Ik hoorde laatste een hele mooie uitspraak van David Bowie: “Wees sterk genoeg om jezelf te zijn!” Hoewel niet altijd makkelijk (en soms door de omgeving minder gewenst) vind ik het wel heel belangrijk, trouw zijn aan jezelf.

Ik ben best perfectionistisch. Kan soms twijfelen of mijn aanpak goed genoeg is. Na mijn ervaring in 2004 geleerd om goed te luisteren naar mijn intuïtie. Als het niet meer klopt, dan moet ik in beweging komen en zaken op tijd bespreekbaar maken. Daar heb je een omgeving voor nodig waarin je vertrouwen krijgt van elkaar. Dat bewaak ik heel goed. Is het nog zuiver? Kunnen we elkaar recht in de ogen kijken? En zo niet, dan probeer ik bij te dragen aan een verandering. En als dat niet lukt stap ik eruit of geef een opdracht terug.

Daarnaast merk ik ook wel dat ik niet meer de energie heb van vroeger: als ik te lang veel van mezelf vraag of weggeef, word ik kribbig en cynisch. Dan is het weer tijd om gas terug te nemen en daar communiceer ik nu dan wel op tijd over. Zo houd ik balans.